1 ay oldu galiba yazmayalı.bunu şurdan anlıyorumki e-mail adresimi bile unutmuşum sağolsun bana hatırlattı gmail.yazmayı bıraktım çünkü yazıcak vaktim olmuyo.olduğu zamanda hevesim olmuyo bi isteksizdim bilmiyorum.
nerden başlasam diye çok düşündüüüm ve buldum.çok mutluyum ben hemde aşırı hiç olmadığı kadar.bu sefer eminim kendimden ben.yapmayacağım şeyleri yaptırıyo bana.o dereceye geldim yani.O benim İstanbulum,Fenerbahçem yani kısaca herşeyim.
İstanbul dedimde aklıma geldi temmuzda ablamın yanına göç edicem.çoh özledim onu.özlediğim bi başka şeyse İstanbula dair 'Eskici'.sabaha kadar içicem orda.
kendimi alkole vurdum.bi derdim mi var?yoo aslında yok.yaz geldi niye içmicemki.ayrıca derdim var lan benim son sınıf oldum ben abi oldum.sınava giricek bi abi oldum.bi bok bildiğimi düşünmüyorum herkes kazancağımı söylüyo.stres şimdiden başladı.durumlar vahim.
Bugün babalar günü.bütün babaların gününü kutluyorum.ama sadece bugünleri kutlu olsun.yarınları falan asla.hatta ilerdeki günlerin allah belasını versin.hele bi kaç ay sonrası varya onlara kafam girsin.bu da güzel bi yiğit özgür esprisidir.
hayatımda ilk defa madalya aldım.voleybol madalyası.ve hep çıkmak istediğim kürsüye çıktım bu sene.atmosfer gayet güzeldi aslında.ama madalyalar takılırken.sevgili müdür vekilimizin 'kaybolmasınlar diye takıyoruz.hahaha.' cümlesi beni orda yerin dibine soktu.zaten 11 yılda 1 çıkmışım oraya niye rezil ediyosun lan şerefsiz.çıktığımın gibide indim zaten bişe anlayamadım o ortamdan.ama bi dahada kürsüye çıkmam.
bugünde bize ayrılan sürenin sonuna gelmiş bulunmaktayız.
tekrar yazıcam dostlar.yeminle ba